“Het is zo oneerlijk dat de plek waar je geboren bent zoveel bepaalt”
Suzan & Freek zijn zeer vereerd dat ze als Ambassadeur van de Vrijheid zijn gevraagd. “We zijn pas in 2019 doorgebroken. Dit is echt een bucketlist-ding voor artiesten om met een helikopter van stad naar stad te vliegen.”
Allebei komen ze uit de Achterhoek, de grensstreek met Duitsland, waar de Tweede Wereldoorlog nog altijd erg leeft. Suzan: “Ik weet van mijn oma dat ze onderduikers hadden op de boerderij en in een bunker vlak bij het ouderlijk huis. We hebben de oorlogsverhalen beiden meekregen en zijn ons ervan bewust hoe belangrijk 5 mei is.”
In het kader van hun Ambassadeurschap maakten Suzan en Freek een documentaire over het thema ‘vrijheid’, waarin ze samen met Stichting Vluchteling naar Lesbos en Athene reisden. Daar werden ze begeleid door Nazanin. Zij kwam als vluchteling naar Griekenland en is nu werkzaam als tolk. Freek: “Nazanin kwam uit Afghanistan en heeft via een lange omweg zelf tien maanden in kamp Moria gezeten, dat in 2020 volledig is afgebrand. Zij weet uit eigen ervaring hoe het is om alles achter je te laten.” Op Lesbos ontmoetten Suzan en Freek een Griekse visser die vertelt dat hij de afgelopen twee jaar ‘geen vissen meer vangt, maar mensen.’ Freek: “Hij heeft zoveel mensen uit de zee gehaald, levend en dood, dat hij nachtmerries heeft van alles wat hij heeft gezien. Er liggen ook kinderschoentjes op het strand, het is een plek waar alles heel tastbaar wordt.”
Na Lesbos vervolgden ze de reis naar Athene, waar ze in contact kwamen met vluchtelingen die op straat of in armoedige huizen leven en al jaren in afwachting zijn van hun verblijfstatus. Suzan: “Dat zijn mensen van onze leeftijd, super hippe, toffe mensen. Alleen, hun leven staat stil. Ze kunnen niet werken of studeren, niks opbouwen. Ik vond die persoonlijke gesprekken heel heftig. Als je die beelden op tv ziet, sluit je je er onbewust voor af. Nu lieten we alles binnenkomen.” Freek vertelt: “Het wordt deze mensen zo moeilijk gemaakt, ze worden buiten de maatschappij geplaatst.”
Naast alle ellende, waren er ook mooie dingen. Freek daarover: ”In Athene zijn we bij een punt geweest waar vrijwilligers voedsel en kleding uitdelen. Heel fijn om te zien dat mensen zelf het heft in handen nemen.” Suzan: “Het voelde heel machteloos dat wij zo weinig kunnen doen. We kunnen wel hun verhaal vertellen, zodat ze gehoord worden. Wij hebben hun pijn een beetje kunnen voelen, ik hoop dat meer mensen dat ervaren en dat het iets teweegbrengt. Al is het maar op kleine schaal. Het is zo oneerlijk dat de plek waar je geboren bent zoveel bepaalt. Onze boodschap is dat dit mensen zijn zoals jij en ik, het kan iedereen overkomen.” Freek: “Wij willen op 5 mei op basis van deze ervaring vertellen dat iedereen dezelfde kansen zou moeten krijgen. Vrijheid is er voor iedereen, eigen het je niet toe.”