‘Ik heb veel soorten mensen gezien, dat heeft me gevormd. Ik zal mensen niet snel in een hokje drukken’
Kovacs studeerde aan het Rock City Institute in Eindhoven. In 2014 werkte ze met Oscar Holleman aan haar eerste EP My Love. Op 1 juni 2014 werd Kovacs door NPO 3FM uitgeroepen tot 3FM Serious Talent. In 2014 speelde ze op meerdere muziekfestivals, zoals North Sea Jazz en Lowlands.
Ik was een heftig kind, mijn moeder begreep me niet goed en kon me niet opvoeden. Ik heb mijn jeugd doorgebracht op internaten en bij pleeggezinnen, heb op zeker twaalf verschillende plekken gewoond. Overal waren strenge regels en moest ik me maar aanpassen om erbij te horen. Toen ik op mezelf ging wonen, ging de wereld echt voor me open. (Lachend:) Puberen, dat doe ik nu pas. Ik heb veel soorten mensen gezien, dat heeft me gevormd. Ik zal mensen niet snel in een hokje drukken. Het maakt me boos, de discussie dat de vluchtelingen ‘onze’ banen willen inpikken. Veel Syrische vluchtelingen worden hier van het kastje naar de muur gestuurd en zijn niet echt welkom, maar wat ze het liefste willen, is vrij zijn en terug kunnen gaan naar hun eigen land. Je alleen voelen en je noodgedwongen moeten aanpassen aan ‘de ander’, ik denk dat ik wel een beetje snap wat vluchtelingen doormaken.’
‘Het mooie aan optreden op de Bevrijdingsfestivals, is dat door de vrije inloop het publiek heel divers is. Mensen die mij niet kennen of die geen geld hebben om een kaartje voor mijn concert te kopen, kunnen me nu wel zien optreden. Een mooi gegeven. De dag vóór de aanslag in Parijs, sprak ik toevallig zanger Jesse Hughes van de Eagles of Death Metal. Heftige dagen waren dat, je kunt als muzikant dus doelwit zijn van een aanslag, besefte ik. Vroeger was ik nooit bezig met mijn veiligheid tijdens een optreden, nu denk ik na over nooduitgangen en extra beveiliging. Als ik straks op het podium sta op 5 mei, hoop ik dat ik iedereen kan samenbrengen met mijn muziek. Muziek is toch een taal die iedereen verstaat. Mijn fans, vluchtelingen, zwervers, juist ook de outcasts in deze maatschappij, laat ze allemaal maar komen. En dan wil ik dat straks mijn publiek even elkaars handen vasthoudt en dat ze elkaar een knuffel geven. Lekker hippie!’